19 września 2020

Kobiety wojny

 





Charlotte Link - "Dziki łubin" t.2
Wydawnictwo: Znak Horyzont
liczba stron: 605
kategoria: literatura obyczajowa/historyczna 

















          Ucieszyłam się niezmiernie z możliwości przeczytania przedpremierowo, dzięki Wydawnictwu Znak Horyzont, powieści Charlotte Link pt. "Dziki łubin", która jest kontynuacją "Czasu burz". 
          Wojenne lata w jakich przyszło żyć rodzinie i potomkom Dombergów, to gratka dla ceniących sobie literaturę obyczajowo-historyczną, bo fikcyjnym postaciom towarzyszy tu prawdziwa wojenna zawierucha. 
          Naziści pod przywództwem Adolfa Hitlera zaczynają przejmować kontrolę nad Europą
a interes, który jest całym życiem dla Felicji, najpierw galopuje w rozwoju, potem zmienia się
w szwalnię dla nazistowskich potrzeb, żeby na końcu...... no właśnie, co się stanie na końcu?🙊 
          Zaś Belle i Zuzanna piękne córki Felicji podobnie jak matka, zaślepione miłością, nie do końca odnajdują szczęście u boku swoich mężów. Czyżby w genach odziedziczyły, że w małżeńskim pakiecie jest zawsze miejsce dla kochanka?. 
          Fabuła jest tak wciągająca, że nie sposób się oderwać i to nie dlatego, że pikanterii dodaje kobieca rozwiązłość ale, że pomimo szalejącej wojny, spadających bomb, nazistowskiego
a później rosyjskiego okrucieństwa i głodu - jest miejsce na swoją własną "walkę" przeciwko agresorom, dążenie do przetrwania i oczekiwanie na utraconą namiętność. 
          Charlotte Link ma niesamowity dar przenoszenia nas w świat, który tworzy oddając prawdziwą atmosferę, widzenie i emocje. 
          Niejednokrotnie zastanawiałam się, czy potrafię wyobrazić sobie, co czują niewinni ludzie wkręceni w wojnę, którzy tracą swoje dzieci, dorobek całego życia, żyją w ciągłym strachu,
w ukryciu, w ciemnych piwnicach albo przechodzą przez piekło obozów? lub co czuje żona dowiadując się, że mąż brał udział w zbiorowych egzekucjach  - otóż nie jestem w stanie!!!! 
          Nie wiem też, jaką trzeba mieć w sobie siłę i to w kruchej wynędzniałej przez wojnę kobiecej postawie, żeby nie stracić wiary we własne ideały i pragnąć całym sercem odbudować to, co się bezpowrotnie utraciło, a to było i ma być trwałe!
Te trzy kobiety - Felicja i jej 2 córki - Belle i Zuzanna, dzielnie stawiły czoła ciężkiemu losowi i jedno jest pewne - wojna, to największy wstyd ludzkości! 
          Bardzo polecam tę powieść, ze względu na nietuzinkowych bohaterów, świetną fabułę, znakomicie oddany klimat wojny i to jak ważny jest rodzinny dom. A kto nie zna jeszcze początków historii rodziny Dombergów, niech koniecznie zacznie od "Czasu burz" - gwarantuję wyśmienitą lekturę!👍


cytat: "Życie nie kończy się wtedy, kiedy dochodzimy do wniosku, że po prostu dalej już nie damy rady."
    


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz