Anastazja i Kazimierz

 

Maria Paszyńska- "Czas białych nocy" t.1,
                          "Stalowe niebo" t.2

Cykl: Wiatr ze wschodu

Wydawnictwo: Książnica

liczba stron: 401+412 =813

kategoria: literatura obyczajowa 

           Czytelnicy zza zachodniej granicy mają Charlotte Link a my mamy Marię Paszyńską. Zauroczyłam się i wciągnęłam w tę powieść od pierwszej strony. Uwielbiam, kiedy prawdziwa historia stanowi bazę fabuły i to w głównej mierze ona wyznacza kierunki powieści. A jak do tego precyzyjnie ulokuje się w takiej historii charakternych bohaterów, to jestem usatysfakcjonowana
i kupiona. 

          Zarówno tom 1 i 2, to powieści o miłości i nienawiści, o trudnej rzeczywistości, w której bolszewicy próbują przejąć władzę nie tylko w Rosji. 

          Anastazja i Kazimierz uciekają w ostatnim momencie z niebezpiecznego Petersburga
i wydawałoby się, że teraz już będzie tylko dobrze.... Niestety zawsze musi pojawić się ktoś zawistny, zły, podły, ktoś z przeszłości, który psuje już i tak niełatwą drogę do przyszłości.

          Siła przetrwania i wyborów, jest mocną stroną Anastazji zaś podatność Kazimierza na wpływy innych jest zaskakująca, żeby nie napisać irytująca. Ta dwójka kocha się bez opamiętania
i tylko to mają sobie do zaoferowania, a jak potoczą się ich losy? - musicie dowiedzieć się sami.... 

          Książki przeczytałam nieomalże jednym tchem, nieoderwalnie, bez podziału na tomy. Weszłam w tę powieść jak w bajkę, tylko nie kończy się ona całkiem tak: "...i żyli długo
i szczęśliwie..."😞

  

cytat: "Tłumiona nienawiść bywa jednak o wiele bardziej raniąca niż ta wyrażona głośno."   

Wcale nietrudna młodzież

Marcel Moss - "Nie wiesz wszystkiego"
Wydawnictwo: Filia
liczba stron: 384
kategoria: thriller/sensacja/kryminał 

          To kolejna powieść Marcela Mossa, od której nie można się oderwać. To kolejna powieść o życiu i ludziach, którzy cierpią i przeżywają coś w ukryciu. To powieść, której się bałam, że przeczytam coś o sobie, coś co chcę zapomnieć i nigdy nie pamiętać. 

          Autor trafia w samo sedno problemu, stawia właściwe diagnozy i podaje jak na dłoni przyczyny i mechanizmy okrutnych błędów i niewybaczalnych zachowań.

Wnioski: 

- nie chcemy żeby nas poniżano, 

- pragniemy akceptacji, miłości i zrozumienia, 

- wygoda pozbawia tożsamości,

- miłość bywa destruktywna tylko wtedy, gdy jest nieodwzajemniona

- najbliżsi krzywdzą najmocniej

- każdy ma swoją, choć inną prawdę 

- zło zawsze wyjdzie na jaw

- a karma wraca 

          Myślę, że zachęcać nie muszę, a opinie innych powinny być wystarczające do sięgnięcia po genialne pióro Marcela Mossa, piszące w niezawoalowany sposób o problemach nas wszystkich.  

cytat: "Jeśli komuś bardzo zależy na tym, by cię zgnoić, to i tak to zrobi."

Fabryka zabawek

Charlotte Link - "Niespokojne niebo" t.3   
                          cykl: "Czas burz"

Wydawnictwo: Znak Horyzont

liczba stron: 588

kategoria: literatura obyczajowa/historyczna  

          Rodzinna saga stworzona przez Charlotte Link, zawarta w trzech tomach - tworząca serię "Czas burz" jest naprawdę imponująca! 

"Niespokojne niebo" stanowi ostatnią część cyklu i muszę przyznać, że żal mi było rozstać się
z rodziną leciwej już Felicji Lombard. 

           Tu młodsze, trzecie pokolenie wydawałoby się dziedziczy nie fortunę a raczej skłonność do nieszczęśliwych miłości, finansowych upadków i osobistych problemów. Córki a później wnuki Felicji, nie bardzo potrafią kochać a jak kochają to zawsze ktoś lub coś stoi na przeszkodzie. 

           Trzeci tom, to koniec lat siedemdziesiątych i historycznie nakreślone lata dziewięćdziesiąte
z kulminacyjny momentem upadku muru berlińskiego, który zresztą doskonale pamiętam. 

To również historia ucieczki z DDR kogoś z rodziny i poszukiwania wolności dla swoich dzieci, to chęć przekazania przez Felicję fabryki, która niejednokrotnie przeżywała swoje wzloty i upadki od kilkudziesięciu lat, to cały kalejdoskop wyborów i noszenie brzemienia czynów, których nie sposób odwrócić czy zmienić. Wszystko w rodzinie Lombardów kręci się wkoło interesów ale tak naprawdę dla nikogo to nie jest celem samym w sobie. To ambicja niszczy u Lombardów szczęście osobiste, które jest największą i najistotniejszą życiową intencją a prawdziwe wydarzenia weryfikują, co tak naprawdę jest w życiu ważne.

          Charlotte Link, pięknie maluje obrazy nie tylko Monachium, Berlina ale przenosi nas także do Izraela. Dzięki niej podróże nawet w czasie pandemii stały się prawdziwe. 

          Mogę tylko powiedzieć, że czytałabym o rodzinie Lombardów bez końca..., to świetnie napisana i skonstruowana powieść, w której tak dobrze oddane tło historyczne czyni fabułę prawdziwą i wielce prawdopodobną, którą na długo zapamiętam a wszystkie trzy części naprawdę polecam!!!😍 

          Bardzo dziękuję Wydawnictwu Znak Horyzont za możliwość przeczytania całej sagi!!!! 💗💗💗

cytat: " Człowiek odnoszący sukcesy zawsze ma wokół siebie zawistników..." 

Wybuchowy duet

 

Remigiusz Mróz - "Testament" cykl: Joanna Chyłka tom 7

Wydawnictwo: Czwarta Strona
liczba stron: 534
kategoria: thriller/sensacja/kryminał 

          Rok bez Chyłki, to rok stracony 😁, 2020 chyba taki był, zatem pora nadrobić zaległości
a tym samym zdjąć parę książek ze stosu hańby i mam nadzieję, że na tym nie koniec przygody
z kancelarią Żelazny & McVay.  

          Chyłka to kultowa "królowa" polskiej palestry, to niekończąca się opowieść o jej słabościach
i umiejętności pakowania też w kłopoty Zordona, to także odwieczna walka na spryt i paragrafy.
I pomimo powtarzalnego schematu, nie mogę odmówić sobie przyjemności czytania tej serii. 

          Lubię ordynarność, szczerość i swobodę Chyłki w balansowaniu na pograniczu prawa, szanuję jej powściągliwość, opór przed fizyczną bliskością z niedoszłym jeszcze aplikantem prawa
i podziwiam hakerską skuteczność Kormaka. To trio lubi się i czubi, na dodatek jest niezawodne
i wychodzi poza korporacyjne schematy. 

          "Testament" zaskoczył mnie śmiercią jednego z partnerów kancelarii i odkryciem tajemnicy, kto był "sprawcą" ciąży pani mecenas. 

Nie zabrakło oczywiście morderstw, kąśliwych dialogów, poczucia humoru, dobrej muzyki i co najlepsze - cudownie było mi czytać o tej normalności o swobodzie chodzenia po kulinariach
i smakowania razem z bohaterami kuszących wikuałów. Tęsknię za takim życiem, za normalnością, za otwartą  publiczną przestrzenią, za spotkaniami z ludźmi i swobodą funkcjonowania ale dzięki tej powieści znalazłam się tam z powrotem!  Nie napiszę nic o fabule, bo zepsuję frajdę jazdy BM-ką
i hardcorem dnia codziennego z życia pani mecenas. 

          Czy warto sięgnąć po "Testament"?, kto już zaczął tom 1 - to bezspornie dojedzie do końca. 😀

cytat: "Plan bez narzędzi do jego realizacji to tylko marzenie."

seksfera.pl

Bartek Rojny - "Parafil" t.1

Wydawnictwo: Znak
liczba stron: 448
kategoria: thriller/sensacja/kryminał

          To był bardzo dobry kryminał. Debiut uważam za udany, choć widzę, że opinie są dość podzielone te na tak i na nie... Osobiście czytało mi się  bardzo dobrze i mogę tylko powiedzieć, że czytałam duuuuuuuużżżo gorsze debiuty, okrzyknięte rewelacjami, bestsellerami i super hitami.... Jeżeli ciągnie mnie do części drugiej a dzięki @wydawnictwoznakpl szczęśliwie posiadam😍, to myślę, że jest to oczekiwana przez Autora reakcja.

          Pierwsze skrzypce nie gra tu psychopatyczny parafil a ścigający go duet: pani podkomisarz Helga - niechlujna baba z jajami, nie stroniąca od alkoholu, z życiowymi problemami  (bardzo przypomina mi komisarz Klementynę Kopp z Lipowa Katarzyny Puzyńskiej 😏) i Witek były technik policyjny a obecnie doktor katedry kryminalistyki na Uniwersytecie Śląskim. 

          Wydawałoby się, że Witek jest typem pechowca a nękające go lęki przeszłości czynią z jego życia totalny rollercoaster, ale im bardziej w głąb, tym cała nadzieja w jego wiedzy związanej
z seksualnymi dewiacjami, aksfiksją autoerotyczną i zdolnością do kojarzenia mało widocznych faktów. Ma facet jeszcze słabość do tabaki, miękkich używek i ostrych numerków - jest stałym bywalcem klubu dla swingersów i gdyby nie został wciągnięty przez Helgę w śledztwo, to nie wygrzebałby się z oskarżenia i hejtu, jakie wylały się na niego chwilę temu.

          Wiem, że były już flejtuchowate i alkoholowe gliny, krety i karierowicze w strukturach mundurowych, dewiacje i inne okrutne mordy, uganiania się za oprawcą... ale "Parafil" mnie nie odstraszył ani nie znużył swoją fabułą. Dobre dialogi, to podstawa każdej powieści 👍.

          Jedyne co, zmieniłabym, to wiek doktora od dewiacji - zdecydowanie "postarzyłabym" gościa. Jego doświadczenie i zachowania, wskazują na znacznie więcej niż 36 lat a miejsce pobytu ostatniej z zaginionych dziewczyn - raczej przerobiłabym.  

          Mam za to nadzieję, że w kolejnym tomie doktorek uczesze brodę, ogarnie swoje lęki
i z pewną seksuolożką wpakuje się nie tylko do jej łóżka... 

cytat: "Autorytetu nie buduje się tchórzostwem."