Trupia nuta

 

Ben Creed - "Miasto duchów" 
Wydawnictwo: Rebis
liczba stron: 359
kategoria: thriller/sensacja/kryminał 

          Tak diabelnie zimno może być tylko w Rosji, w której skute lodem okolice Leningradu z pięcioma ofiarami ułożonymi na torach jak na pięciolinii, są ogromnym śledczym wyzwaniem dla porucznika Rewola.
          Wszystko wskazuje na to, że porucznik jest w jakiś sposób powiązany z okrutnie okaleczonymi ciałami, niestety czasu jest mało a prawda tylko jedna.
          Czasy stalinowskie są specyficzne, bo nic nie jest klarowne ani oczywiste, dlatego prowadzenie śledztwa, nie należy do łatwych.
Rewol jest na dobrej drodze do odkrycia zabójcy, ale w Rosji wszystko może się wydarzyć, kiedy służby specjalne depczą po piętach, kiedy cały posterunek milicji zostaje zaaresztowany i już nikomu nie można ufać. Największym zaskoczeniem jest ponowne spotkanie Rewola ze swoim oprawcą, który zmienił jego uprzednie pełne dźwięków życie muzyka w milicyjny mundur.
          Autor fantastycznie oddał atmosferę stalinowskich czasów a zimna i skorumpowana Rosja, dotkliwie zaszczuta przez rządzących, uczyniła doskonałe tło do tej fabuły.
          Miłośnicy i znawcy muzyki Szostakowicza będą mieć gratkę, zaś sympatycy dobrego kryminału - doskonałą rozrywkę.
Kto chciałby poznać skomplikowane losy porucznika Rewola i razem z nim rozwiązać niełatwą kryminalną sprawę, to ogromnie POLECAM!.

cytat: "Żadne zwierzę nie jest tak okrutne jak człowiek." 

Ostania kawa bez mleka

 

Vincent V. Severski  - "Nabór"
                  cykl: "Zamęt" t.3

Wydawnictwo: Czarna Owca

liczba stron: 823

kategoria: thriller/sensacja/kryminał 

          Nikt nie potrafi tak dobrze jak Vincent Severski połączyć świat polityki z wyśmienitą szpiegowską sensacją. Polityka kreuje to, z czym później zmaga się świat a Autor pokazuje nam te mechanizmy i to ile zależy od decyzji bądź intryg tych, którzy pełnią ważne funkcje.
          Ta seria ma wielu bohaterów, ale moim ulubionym jest Dima z pochodzenia trochę Grek, trochę Polak, trochę Żyd. Świetnie porusza się po Rosji i Bliskim Wschodzie. To typ samotnika, na dodatek przystojniak, potrafiący złamać niejedno kobiece serce. Kto przeczytał wcześniejsze tomy serii: "Zamęt", "Odwet" ten wie, jak niebezpieczne jest życie agenta tajnych służb i dlaczego Dima jest "wyjątkowy". Wiemy też, że nie każdemu dopisuje cały czas szczęście. Dlatego to, co wydarzy się w tej części z pewnością poruszy czytelnika. 
          To fantastyczna, obszerna i dynamiczna powieść, od której nie sposób się oderwać. Zaś wielokulturowość bohaterów tak trafnie przedstawiona i przemieszczanie się ich po świecie, to doskonały fundament tej powieści. 
Nie ma lepszej lektury tej klasy, z tego gatunku!

cytat: "Człowiek, w którym jest tyle samo profesjonalizmu co arogancji, musi być egoistą." 

Perfekcyjna teściowa

 

Philippa Gregory - "Dom cudzych marzeń"
Wydawnictwo: Książnica
liczba stron: 372
kategoria: thriller/ sensacja/kryminał 

          Powieść powolutku i miło rozwija się bazując na relacjach mąż-żona, żeby później zdominować to, co wydarzy się między teściową i synową. Kto nie zna tej swoistej "hegemonii", tym bardziej powinien przeczytać tę książkę. 🙈🙉🙊 
          Perfekcyjna matka ukochanego Ruth, pomagając we wszystkim wchodzi z kopytami w życie młodych by decydować i kontrolować, aż w końcu by chcieć pozbawić swoją synową  rodzicielskich praw. 
Spryciula robi to delikatnie, przekonująco i niestety konsekwentnie. Początkowo jest wszystko fajnie, kulturalnie i sielankowo ale czytelnik wyczuwa od początku pewien "zgrzyt", który przechodzi w niepokój, zamieniając go stopniowo w koszmar wstrętnej intrygi. Czy rzeczywiście nikt poza mamusią nie jest godny jej syna??? 
Ruth będąc w poporodowej depresji brnie w ubezwłasnowolnienie. Nie ma kto jej obronić a bogaci teściowie mają spore wpływy i pieniądze, które potrafią załatwić wszystko, nawet lekarza przepisującego silne otumaniające leki...

          Powieść ku przestrodze - nie dajmy sobą sterować a jak mąż chce słuchać i wierzyć mamusi
i tatusiowi - to nie jest wart naszej miłości, nie jest prawdziwym partnerem ani nawet przyjacielem.
          Nie można dawać sobie jeździć po głowie i udawać, że jest ok., bo to tylko poniża naszą godność, miażdży osobowość i podważa dojrzałość. Nikt nie może decydować jakie zasłony, jaki dywan czy kanapę powinniśmy mieć we własnym domu, pod warunkiem że jest on nasz.
Warto było czekać do końca powieści 😁💪

cytat: "Dokładnie wiem, czego chcę - oznajmiła.

Dokładnie wiem, jak wszystko powinno wyglądać."

Historia pewnej skrzypaczki

 

Danuta Awolusi- "Nie mówiąc nikomu"     Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

liczba stron: 552 

kategoria: literatura obyczajowa

          Jestem pod wrażeniem tej powieści, bo czytało się świetnie a nie ma nic bardziej wciągającego, niż poznanie historii takiej, która mogłaby być moja czy Twoja. Na dodatek czyż nie lubimy "podglądać" życia innych i porównywać ze swoim?
          Wydawałoby się idealne małżeństwo z pięknym domem, dwójką dzieci...a jednak, każdy coś skrywa. Właściwie, to każdy ma jakieś tajemnice, ale uczucie "strachu" i ukrywanie swoich marzeń, pragnień, przemilczenie tego, co chciałoby się wykrzyczeć nie spaja ze sobą małżonków a wręcz przeciwnie.
          Tych dwoje musi zmierzyć się nie tylko z brakiem zrozumienia, szacunku ale też ze skrywaną homoseksualnością jednego z nich, tematem szalenie trudnym i skomplikowanym. Zaś dominacja
a nie partnerstwo, kontrola zamiast zaufanie spowodowały, że życie tej dwójki wywróciło się do góry nogami.      

          Wkradła się tu jeszcze inna historia, która stała się tematem powieści głównej bohaterki, ale o tym musicie już przeczytać sami. 

          Dla mnie książka świetna, wartościowa - mówiąca o dawaniu siebie, otwarciu się na potrzeby innych, przyjaźni i miłości!!!  

cyt.: "Kłótnie w związku są rozwojowe. Konflikt daje kopa, żeby iść dalej. Awantura to rozładowanie emocji. Świadectwo, że jeszcze tli się jakiś żar, że obojętność nie zdoła na dobre się wedrzeć pomiędzy dwoje ludzi, by rozdzielić ich już na zawsze."

Miłość nieraz = otyłość

 

Karolina Wójciak - "Koszmar" 

Wydawnictwo: by Karolina Wójciak
liczba stron: 272
kategoria: literatura obyczajowa/romans z elementami thrillera i kryminału 

          Majówka jak zwykle nie popisała się pogodowo, niż Daniel zwiał mi kwiaty z magnolii
a deszcz zlał świeżo umyte okna... ale, żeby nie było, że to taka "tragedia", to jest w tym pewna ukryta radocha. Otóż mogłam spokojnie, bez wyrzutów sumienia, że siedzę a nie grzebię
w rabatkach - przeczytać za jednym "pociągnięciem" - "Koszmar".
          Karolina Wójciak nie przestanie mnie zaskakiwać tak funkcjonalnymi tematami z życia wziętymi. Nie trzeba ścielić trupem podłóg, nie trzeba straszyć, stalkować, prześladować... - wystarczy tylko otworzyć "Koszmar"! 

          Książka rewelacyjna, spytacie a o czym? - o życiu, o potrzebie miłości nie tylko tej między kobietą i mężczyzną ale też tej rodzicielskiej, o otyłości i odchudzaniu, raku, kochaniu, odchodzeniu, zemście i nawet fotografii 📷.....  Sama jestem zaskoczona, jak w takiej liczbie stron, to wszystko się zmieściło??? 
          A to, co między wierszami, to musicie sami sobie wyczytać, choć tu przekaz o związku
z żonatym facetem jest bezdyskusyjny a miłość - to nie tylko zaspokajanie czyichś potrzeb ale mówienie o tym, że się kogoś docenia, kocha.... takie to proste a często tak niewykonalne.
Uważam za wielką pisarską umiejętność zżyć czytelnika z głównym bohaterem tak, by sprawić wspólne współodczuwanie, sympatyzowanie, przeżywanie i pomimo, że krzyczymy: "nie idź tą drogą" - brniemy razem coraz głębiej.
          Finał na miarę oskarową!🏆 - nikt lepiej od Karoliny nie wymyśli takiego zakończenia! Brawo!!!!👏    

cytat: "...jak można kochać faceta i patrzeć obojętnie na jego żonę?"

Mózg to najważniejszy organ płciowy

 

Andrzej Gryżewski i Przemysław Pilarski - "Sztuka obsługi penisa"

Wydawnictwo: Agora
liczba stron: 344
kategoria: popularnonaukowa 

Nim przystąpię do opisu, to chciałabym na początku zaznaczyć, że to nie jest poradnik ani podręcznik, to kompendium wiedzy popartej na dziesiątkach przykładów z życia wziętych. Czytałam parę nieprzychylnych komentarzy za zdradzanie gabinetowych "tajemnic" swoich pacjentów, ale jak przytoczyć tezę czy teorię bez przykładu?
Postanowiłam tę recenzję napisać inaczej, wypisując, to co wychwyciłam z tej sporej dawki wiedzy, czyli:

- terapia jest po to, żeby poznać swoją seksualność a nie ją podkręcić,

- seksu trzeba się nauczyć,

- emerytami jesteśmy dla ZUS-u a nie dla partnera/ki,

- komunikacja jest najważniejsza, bo jej brak jest jednym z głównych problemów w związku,

- lepiej skupić się na relacji niż na wirtualnej rywalizacji z pornografią,

- największym organem seksualnym jest mózg,

- każdy ma inną seksualność, bo każdy ma inną osobowość,

- mówimy NIE mechanicznemu seksowi,

- u mężczyzn dobry seks to obraz skrzyżowania akrobatyki z łupaniną , u kobiety potrzeba bliskości i zabawy,

- problemy z seksem wyprzedzają o 10 lat problemy z sercem,

- trzeba dbać o szeroką paletę możliwych doświadczeń,

- trzeba uwolnić się od nierealnych oczekiwań i stereotypów na temat tego, co mężczyzna w łóżku powinien zaprezentować,

- nie trzymać laptopa na kolanach..............

Mogłabym tak wypisywać dalej i dalej....a wszystko to ma w tej książce swoje uzasadnienie. Polecam ją nie tylko mężczyznom ale też kobietom, bo jest też o nich i dla nich, bo o związkach, zdradach, chorobach....  Napisana jest bardzo przystępnie i interesująco 👌 

cytat: "O sukces w relacji trzeba nieustannie dbać. Jak o własną firmę czy ogród."